Wij zijn door onze vakantie iets minder goed bereikbaar in de periode van 27 juli tot en met 18 augustus 2019. Wel lezen wij onze mail, maar net iets minder vaak. Ook onze telefoon zal iets vaker op ‘stil’ worden gezet in onze vakantieperiode. Zo maken we voldoende tijd vrij om volop vakantie herinneringen te maken met ons gezin. Want herinneringen zijn een kostbaar bezit, vergeet niet om ze samen te maken!
Het is weer vakantietijd. Voor veel mensen het uitgelezen moment waarop er volop, al dan niet bewust, herinneringen worden gemaakt. In de hectiek van de normale school- en ‘werk’weken leven we weleens langs elkaar heen. Staan we niet zo lang stil bij het moment, simpelweg omdat we door moeten, druk zijn en er van alles op de planning staat. Het weekend is om bij te tanken en te genieten van mooie momenten. Vakantie is bijna hetzelfde, alleen duurt het gelukkig allemaal net iets langer dan die twee dagen in het weekend….. Continue reading “Vakantie: herinneringen maken”
Oude fotoboeken met vergeelde foto’s. Met lijm of fotohoekjes ooit zorgvuldig in het album geplakt, liggen de foto’s hier en daar los tussen de bladzijden. De handgeschreven korte teksten maken duidelijk waar de foto’s oorspronkelijk vast hebben gezeten. Familiefoto’s van bijzondere gebeurtenissen. Een verjaardag, familie die aan de andere kant van het land woonden en een zondagmiddag op visite kwamen, vakanties, een dagje uit, de sinterklaasviering op kantoor, kerst… Momenten die er toe deden en waarbij mijn ouders hun camera meenamen om dit vast te leggen. Als het fotorolletje vol was, werd het weggebracht en eenmaal terug werden foto’s zorgvuldig in het album geplakt. De teksten erbij met pen maakten het compleet. 
De tuin was je alles. Als ik donderdagavond het boerenerf op kom lopen, valt het me dan ook direct op. Strak gestoken grasranden, potten en bakken vol bloeiende planten, een moestuin zoals je ze in tijdschriften over het buitenleven aantreft, het gazon netjes gemaaid en geen sprietje onkruid in de perken rondom de boerderij. De familie vertelt dat je een week geleden wel heel erg gedreven was om de tuin ‘aan kant te maken’. Was het een voorteken vragen ze zich af. Nooit lag de tuin op dit tijdstip van het jaar er bij zoals het er nu bij ligt. “Het zal er ook nooit meer zo bij komen te liggen want de groene vingers van ons moeder hebben we niet van haar geërfd”, vertellen de kinderen geëmotioneerd. 
De rollen zijn omgedraaid. Nu zijn wij het, die het afscheid van een dierbaar persoon moeten gaan regelen. Bij elke keuze denken we na; “past het bij hem en zou jij dit zo gewild hebben?”. Gelukkig is de uitvaartondernemer geen onbekende, maar kende hij jou. Jouw speciale kenmerkende trekjes, hij weet ze exact te benoemen. We lachen om de herinneringen die we samen ophalen. Fijn, het schept meteen een band en vertrouwen. Onze wensen maar belangrijker nog… jouw ideeën over het afscheid neemt hij mee en weet hij te vertalen in dat wat wij voor ogen hadden. Bijzonder! 
Het is een kleine moeite. Een kaartje sturen om iemand een hart onder de riem te steken, iemand te bedanken of iemand te feliciteren met een verjaardag of jubileum… Afgelopen jaar heb ik er zelf een flink aantal meer verstuurd dan ik normaal zou hebben gedaan. De reden laat zich raden… corona! Alle feestjes en partijen zagen er het afgelopen jaar anders uit, scholen en veel bedrijven die minder of zelfs helemaal niet kunnen draaien en nu ik dit schrijf hangt de avondklok ons ook nog boven ons hoofd. Het is allemaal begrijpelijk en gelukkig is het vaccineren gestart maar wat hebben we er allemaal schoon genoeg van en verlangen we weer terug naar ons ‘oude leventje’. 
Het corona virus houdt ons allemaal bezig en heeft tal van vervelende gevolgen door de noodzakelijke maatregelen die we met elkaar in acht moeten nemen. Met elkaar moeten we de schouders er onder zetten om het virus zo snel mogelijk op zijn retour te laten gaan. Een van de vele gevolgen zorgt ervoor dat uitvaartondernemers hebben moeten besluiten om alleen nog uitvaarten te organiseren in een kleine besloten kring. De ruimte tussen de aanwezigen op een uitvaart moet tenminste anderhalve meter zijn. Dit geldt ook voor rouwbezoek en condoleance bijeenkomsten. Een hand geven, een knuffel of bijvoorbeeld een arm om iemand heen slaan zijn door de voorschriften die de Rijksoverheid heeft voorgeschreven, op dit moment niet aan te raden. Natuurlijk zijn er alternatieve mogelijkheden om je medeleven op een andere manier kenbaar te maken. Door je hand op je hart te leggen en de condoleance uit te spreken breng je ook je medeleven over. 
Misschien zag je het onbewust wel aankomen. Voor jouw gezin en dierbare vrienden moet het fijn geweest zijn om exact te weten hoe jij jouw afscheid in gedachten had. Een lachje verschijnt op hun gezicht als ze vertellen dat je over alles, maar dan ook echt alles hebt nagedacht. Al jouw ideeën en wensen heb je aan het papier toevertrouwd. Een aantal persoonlijke brieven voor belangrijke mensen in jouw leven heb je achtergelaten. De kist, de kaart, muziek, bloemen, genodigden, kleding, catering….en ga maar door. Tot in finesse heb je het uitgewerkt. Met een lach en traan wordt alles geregeld rondom de dag, dat zij definitief afscheid van je moesten nemen. Ze gaven nog aan het afscheid als niet definitief te voelen, immers in hun hart heb je een vast plekje verworven.